การเกิดอักษรโรมัน
วิวัฒนาการอักษรเกิดจากการบันทึกเหตุการณ์ด้วยการวาดภาพของพวกอินเดียนแดงขาวสุเมเรียน และ พวกบาบิโลเนียน ซึ่งพวกอินเดียนแดงจะวาดภาพลงบนหนังสัตว์ใช้ในการสื่อสารระหว่างเผ่าที่ใช้ภาษาแตกต่างกัน ระหว่างปี 3,000 - 4,000 BC ชาวสุเมเรียนซึ่งตั้งถิ่นฐานอยู่ทางใต้ของเมโสโปเตเมีย ได้สลักอักษรภาพบนดินเหนียว ทำให้เกิดเป็นรูปลิ่ม (Wedge shaped mark ) ทำให้เกิดอักษรที่เรียกว่า "Coneiform" (อักษรลิ่ม) หรือเรียกเป็นวิวัฒนาการจาก pictograph ---> ideograph ( การเขียนสัญลักษณ์แทนความคิด)
ชาวสุเมเรียนเป็นพวกมีอิทธิพลมากที่สุดในบริวเณเมโสโปเตเมีย ต่อมาถูกกลุ่มชนเซมิติค เฃ่น ชาวลาบิโลเนีย และ อัสซีเรียเข้ามามิทธิพลแทนที่ และ รับเอาการเขียนของชาวสุมเมเรียนไปดัดแปลงให้เป็นของตนเองจน "อักษรลิ่ม" กลายเป็นภาษาเขียนของชาวตะวันออก.
มาถึงสมัยที่ใช้พู่กันและขนนก เขียนบนกระดาษ ( papyrus ) ซึ่งทำให้วิธีการเขียนง่ายขึ้น เช่น การเขียนของชาวอียิปต์ เมื่อ 3,000 BC. เรียกว่า "ไฮโรกลิฟฟิค ( Hieroglyphic )" แปลจากภาษากรีก หมายถึง holy carved เพราะชาวกรีกเชื่อว่าการเขียนอักษรนี้เพื่อจารึกเกี่ยวกับศาสนา
ประมาณ 700 BC. ชาวกรีกได้เดินทางไปยังตะวันออกและได้พบวิธีการเขียนอักษรของพวกฟีนีเชยน
( Phoenicians ) และกรีกได้รับอักษรมาและดัดแปลงให้เป็นแบบกรีกพร้อมทั้งเรียกชื่อการเขียนอักษรแต่ละตัวด้วย เช่่น A = Aleph เปลี่ยนให้เป็นกรีกลงท้ายด้วยสระ = Alpha และ B = Beth เปลี่ยนชื่อเป็น Beta
A = Aleph --> Alpha
B = Beth --> Beta
สรุปภาษาของชาวสุเมเรียน
- ใช้รูปภาพแทนสัญลักษณ์ของคำ
- วิวัฒนาการถึง ideogram มีอักษรลิ่ม
- สัญลักษณ์แทนพยางค์
อักษรกรีกที่ใช้กันที่กรุงเอเธนส์ ซึ่งเรียกว่า “อักษรไอโอนิค (Ionic Alphabet)” อักษรนี้ได้กลายมาเป็นการเขียนแบบมาตรฐานของกรีก และโรมันได้รับการเขียนอักษรของกรีกจึงนำไปดัดแปลงวิธีการเขียนใหม่ให้เป็นแบบของโรมันเอง โดยชาติต่าง ๆ ในยุโรป เช่น ฝรั่งเศส เยอรมัน สเปน ได้รับเอาวิธีการเขียนแบบโรมันไปใช้ในภาษาของตน
